Essay:"A Janusz Korwin-Mikke song"

Original author: Anonymous
Translated by: Loc

Translated version

What kind of a country is this in which a man
Is afraid for his life
In which he will never know
Whether his taxes are met
How am I supposed to trust people
Who do not see the threat
Who blindly believe Uzziah
Listen to his fucking bullshit
He already released about thirty books
His support is growing without interruption
It doesn't even fit in my head anymore
How this man is spirited
Although still I have a dream
That he will finally catch siphillis
His Jewish roots
They gave him superhuman strength

He is resistant to viruses
Pneumococci and mites
This man has no soul
No fire in his eyes
No skin
No bones
Uzziah Goldberg is a robot
Who came here from the future
To sing the rota of destruction
He does not submit
Does not bow missiles to batteries
But resets at contact
With organic matter
So I have a plan to have him die in pain
Not all is lost yet
So I'm ejecting a postulate today:

Janusz Korwin eat a porkchop!

Korwin was dying for half an hour
Sparks came out of his eyes
And finally he let go of the rope
His skull shot eyeballs
They landed on the floor
He already fell to his knees
Oil dripped on his leg
He already was as pale as a sheet.
That was the end of Uzziah
The Capitalist Cyborg
Time for a new Messiah
To the luminous throne

Ashtar Sheran already descends
To show us the new way,
He has the past of a champion
But now he's like Doge.
He creates a paradise on Earth
The Communist Babylon
In which the blind and deaf
See, hear, count coins
But this dream is a drowsy hope
From which I will wake up soon
Korwin weaves a crown of life
And Ashtar isn't there yet
So he looks into your monitor
Who walked days and nights
There the support column was alright:

Janusz Korwin one percent!

Original version

Co to za kraj w którym człowiek
Lęka się o własne życie
W którym nigdy się nie dowie
Czy jego czek ma pokrycie
Jak mam ufać narodowi
Co nie widząc zagrożenia
Ślepo wierzy Ozjaszowi
Słucha jego pierdolenia
Książek wydal już z trzydzieści
Poparcie rośnie bez przerwy
To się w głowie już nie mieści
Ile ten człowiek ma werwy
Chociaż stale mam marzenie
Żeby w końcu złapał kiłę
Jego żydowskie korzenie
Dało mu nadludzką siłę

Jest odporny na wirusy
Pneumokoki i roztocza
W tym człowieku nie ma duszy
Zero ognia w jego oczach
Nie ma skóry
Ani kości
Ozjasz Goldberg jest robotem
Który przybył tu z przyszłości
By śpiewać zniszczenia rotę
Nie poddaje się napięciu
Nie kłania rakiet bateriom
Lecz resetuje w zetknięciu
Się z organiczną materią
Mam więc plan by ginął w bólach
Jeszcze nie wszystko stracone
Więc wysuwam dziś postulat:

Janusz Korwin zjedz mielone!

Korwin ginął pół godziny
Iskry z oczu się sypały
Aż w końcu puściły liny
Z czaszki wystrzeliły gały
Toczyły się po podłodze
On już padał na kolana
Olej cieknął mu po nodze
Sam już blady był jak ściana.
Taki koniec był Ozjasza
Cyborga-Kapitalisty
Czas na nowego Mesjasza
Aby objął tron świetlisty

Już zlatuje Aśtar Szeran
By nam wskazać nową drogę,
On ma przeszłość bohatera
Ale teraz jest jak Doge.
Stworzy u nas raj na Ziemi,
komunistyczny Babilon
W którym ślepi, głuchoniemi
Widzą słyszą, liczą bilon
Lecz to senne jest marzenie
Z którego budzę się zaraz
Korwin plecie życia wieniec
I nie ma jeszcze Aśtara
Patrzy więc na swój monitor
Który chodził dnie i noce
Tam poparcia słupek git

Janusz Korwin jeden procent!