سفسطه‌ی حد وسط

This page contains too many unsourced statements and needs to be improved. سفسطه‌ی حد وسط could use some help. Please research the article's assertions. Whatever is credible should be sourced, and what is not should be removed.

If you're looking for this article in English, it can be found at Balance fallacy.

سفسطه‌ی حد وسط نوعی سفسطه‌ی غیررسمی است و هنگامی رخ می‌دهد که دو طرف بحث، بدون در نظر گرفتن مزیت ها و شایستگی های استدلال، دارای ارزش یکسان در نظر گرفته می‌شوند. نتیجه می‌تواند منجر به این شود که افراد گمان کنند که پاسخ مسئله الزاماً در بین یکی از دو حالت حدی، و نه خود حالات حدی، پیدا خواهد شد. این سفسطه را میتوان معکوس سفسطه‌ی دوراهی اشتباهی دانست. با وجود اینکه غالباً موضع عقلایی مابین دو حالت حدی قرار دارد، بدون وجود شواهد نمی‌توان چنین موضعی اتخاذ کرد. گاهی یکی از حالات حدی، درست است و گاهی تمام طیف باوری اشتباه است و حقیقت در واقع در طیفی دیگر و عمود (مستقل) بر طیفِ فعلیِ موردِ بررسی، قرار دارد. این سفسطه را می‌توان عکس اُریب بودن دانست. اُریب بودن با هدف تخریب دیدگاه دیگر، به دیدگاه مخالف آن می‌پردازد در حالیکه در سفسطه‌ی حد وسط، دیدگاهی بدون پشتوانه و قابل اغماض را با هدف تخریب دیدگاه با پشتوانه، تخریب می‌کند تا این را القا کند که هر دو دیدگاه غلط هستند.

ساختار

باید تصمیمی بین انجام الف یا ب اتخاذ گردد بنابراین پاسخ جایی میان الف و ب قرار دارد. مشکلی که پیش می‌آید این است که ممکن است الف یا ب کاملاً درست باشد و انجام نصفه نیمه‌ی کار درست به نظر درست نمی‌آید. این استدلال بر این پایه استوار است که نقطه‌ی میانی بین دو حد، از هر حد به یک اندازه فاصله دارد و بنابراین برای هر دو طرف قابل قبول است؛ غافل از اینکه یک گربه‌ی نصفه، به اندازه‌ی نصف یک گربه‌ی کامل ناز نیست؛ بلکه دل و روده‌ای حال‌به‌هم‌زن است.

مشکلات

استفاده از این سفسطه می‌‌تواند منجر به مشکلات بزرگی شود:

اولاً می‌تواند منجر به این مشکل شود که بدون توجه به شایستگی ها و برتری ها، به دو طرف بحث به یک اندازه پرداخته شود (مانند برخی رسانه ها). چنین کاری ممکن است ناشی از این کج‌فهمی از بحث احتمالات باشد به این صورت که احتمال درست بودن هر کدام از دو موضع، پنجاه درصد است و بنابراین هر کدام به یک اندازه لایق عرضه‌ی خود هستند. باید توجه داشت که در حقیقت الزاماً این احتمال پنجاه/پنجاه نیست.

ثانیاً منجر به این باور شود که حقیقت باید جایی بین دو طرفِ مخالف باشد در حالی که بسیار محتمل است که یک طرف به کلّی اشتباه کند. در این حالت سفسطه با نام سفسطه به اعتدال شناخته می‌شود. این سفسطه ممکن است نتیجه‌ی تلاش‌ها برای رسیدن به توافق بین دو موضع مانعه الجمع باشند کما اینکه در مباحث سیاسی که الزاماً حقیقت بیرونیِ قائم به‌الذاتی پشت سیاست‌ها وجود ندارد، بسیار دیده می‌شود.